*سپهر و هستي* روياهاي واقعي من و بابا

سپهر و هستي نازنينم! مامان باتمام وجودش ممنون وجودشماست... ازشما عشق و انرژي مي گيرم... ازشما درس مي گيرم... ازشما آرامش و اعتمادبنفس مي گيرم ... ازشما هستي و وجود مي گيرم...  باشما به كودكي برمي گردم ... به روزهايي كه سرمست ازعطر بهارنارنج و بي خيال از هر طرح و برنامه و حساب و كتابي ،تمام روز به قايم شدن لابلاي موردها، دنبال كردن پروانه ها، تلاش بي حاصل براي بالارفتن ازدرخت زردآلو، چشم دوختن به برگهاي چندرنگ اكاليپتوس، دويدن و خنديدن هاي بي دليل و ... مي گذشت... خلاصه كنم ... كودكان من ، باشما لحظه به لحظه ي زندگي رو نفس مي كشم ... و مشامم ازبوي آشناي بهارنارنج، همچنان پر ميشه ... نمي دونيد چقدر ازمراسم مشتركي كه باهم داري...

هستي نازنينم! اين روزا باسرعت زياد داري به جمع سخن گويان مي پيوندي... زبون بازكردنت مبارك باشه عزيزم...  توواقعا دلنشين حرف مي زني و سعي مي كني جملاتو كامل بيان كني و ماهمه محو حرف زدنت مي شيم...  هستي زيباي من! از داشتنت بي نهايت خوشحال و سپاسگزاريم ... درست مثل داداش سپهر، اونقدر سريع  جا تو تو خونه بازكردي كه باتمام وجود، مدام باخودمون تكرار مي كنيم كه بي توزندگي چطور مي گذشت ... چندتاازكلمه هاي قشنگتو اينجابه يادگار مي نويسم... دبر (سپهر)-- بخولم(بخورم) -- مي تسم (مي ترسم) -- دوجه (گوجه) -- دوتون (زيتون) -- ناماخوام (نمي خوام) پوش ( بپوش) -- شاوال (شلوار) -- مامان جوني، باباجوني -- تاب تاب (ت...

يه سلام بلندبالا بعديه غيبت طولاني... البته خداروشكر مي كنم كه اين غيبت به قول معروف، خير بوده و فقط مشغله باعث دورافتادن از وبلاگ بوده اما... بايد اعتراف كنم براي ماماني مث من كه همه لحظه هاي زندگيش باشما دوتافرشته مهربون ،خاطره و رويايي و قابل ثبته ، اين همه غيبت هيچ توجيهي نداره و فقط مي تونم ازشما دوتا جوجه ي طلايي معذرت بخوام... فكرشو بكنين كه ديگه صداي بابايي هم دراومد و ازم پرسيد چراديگه وبلاگ بچه ها رو بروز نمي كني و اين يعني "اند عمق مطلب  " راستشوبخواين من تواين مدت يه بدهكاري بزرگ هم به دختر كوچولوي نازنينم دارم و اون  اينه كه ازوقتي شروع به حرف زدن كرده و بااون زبون ريزه ميزه ش ، سعي مي كنه جملات رو ش...